Na prostoru bivše Jugoslavije rijetko se pojavi ličnost koja ujedini talenat, šarm i vrhunsku profesionalnost u tolikoj mjeri kao što je to učinio Mića Orlović – pionir televizijskog novinarstva, sportski entuzijasta i omiljeno lice koje je decenijama uljepšavalo živote gledalaca širom zemlje.
Rani život i obrazovanje
Rođen 28. maja 1934. godine u Valjevu, Mića je djetinjstvo proveo uz mlađeg brata Dragana, kasnije takođe novinara. Školovao se u Prištini i Valjevu, a studije završio na Filološkom fakultetu u Beogradu. Još u srednjoškolskim danima pokazivao je interesovanje za pisanu riječ, sarađujući sa školskim novinama, a ljubav prema medijima nikada ga nije napustila.
Od sportaša do televizijske zvijezde
Paralelno sa studijama, Mića se bavio košarkom, igrao je za jugoslovensku studentsku reprezentaciju koju je vodio Ranko Žeravica. Iako je sport bio velika strast, mediji su ga na kraju potpuno osvojili. Prve korake u novinarstvu napravio je 1954. godine na radio stanici u Studentskom gradu, gdje je pokazao izuzetnu posvećenost i entuzijazam.
Već 1958. godine, postaje prvi voditelj TV Dnevnika Radio-televizije Beograd. Taj istorijski trenutak ostao je zabilježen kao početak jedne nove ere informisanja i zabave. Iako mlad i pomalo nesiguran, Mića se brzo nametnuo kao uzor stila, govora i dostojanstva u javnom nastupu.
Karijera duga pola vijeka
Mića Orlović je za sobom ostavio impresivnu profesionalnu ostavštinu:
-
preko 170 reportaža,
-
300 intervjua,
-
više od 1300 televizijskih emisija,
-
kao i radijske emisije i brojne dokumentarne zapise.
Bio je poznat kao voditelj kvizova, intervjua i kulturnih emisija, ali prije svega kao novinar sa integritetom. Njegovi uzori bili su italijanski televizijski velikani Mike Buongiorno i Pippo Baudo, a njegov perfekcionizam često je izazivao poštovanje, ali i strahopoštovanje među kolegama. Pedantan, tačan i odmjeren, nikada nije pristajao na polovičnost.
Privatan život i lične vrijednosti
Dvostruko oženjen, iz prvog braka imao je kćerku Marinu, koja se kasnije preselila u Kanadu. Iako je bio javna ličnost, privatni život čuvao je dalje od očiju javnosti. Bio je zaljubljenik u jazz muziku, skroman čovjek uprkos popularnosti, uvek spreman na saradnju.
Zadnji dani – tišina i dostojanstvo
U poznim godinama, Mića se povukao iz javnog života. Posljednje dane proveo je mirno, okružen osobljem koje ga je poštovalo. Prema riječima jedne njegovateljice, znao je odbiti obrok uz osmijeh i mirno pogledati televizor – kako simbolično za čovjeka kojem je ekran bio životni poziv. Bez pompe, bez buke, jednostavno je zaspao – ostavivši iza sebe jedno od najsvjetlijih poglavlja televizijske istorije Balkana.
Nasljeđe Miće Orlovića ostaje trajno – ne samo kroz snimke i emisije, već kroz duh profesionalizma i kulture koji je utkao u srž domaće televizije. Bio je i ostao gospodin ekrana – tih, precizan, nenametljiv, ali nezaboravan.
